Nagą, swoim ciałem oparłeś mnie o drzwi. Ręce splotłeś ze swoimi nad moją głową. Nogę wsunąłeś między moje uda, biodrem dociskając do framugi. I zanim nawet zdążyłam pomyśleć, co może być dalej... Zrobiłeś klika kroków w tył, przyjrzałeś się mi się nagiej i jęknąłeś. Podobałam Ci się taka... A potem wziąłeś za rękę i pociągnąłeś na łóżko.
Ciąg dalszy jest już tylko jego i mój.
Lubię jego zapach. Lubię jak staje tuż za mną, opiera ręce na biodrach... Nie dotyka mnie. Nawet żaden skrawek jego ubrania nie ma kontaktu z moim.
Tylko diabelska myśl, że tak bardzo chciałabym się odwrócić i żeby jego dłonie z bioder zawędrowały w moje włosy...
Nawet to robię. On w sekundę chwyta o co mi chodzi. I szkoda, że wszystko trwa chwilę, bo szybko dłonie gubią rytm, język też i biodra też...
To nie to.
Całkiem nie wychodzi. Dłonie nie potrafią odnaleźć właściwego punktu. Język co prawda rusza w drogę, ale co i rusz ją gubi. Biodra nie mogą złapać rytmu. O! nie przychodzi.
Może dlatego że myśli poruszają się po innych ścieżkach niż ciało by potrzebowało. Na pocieszenie został tylko zmysłowy Widnokrąg Myśliwskiego.
To trudny, frustrujący czas.
